بررسی نگرش دانشجویان ساکن در خوابگاه‌های دانشگاه تهران به ورزش همگانی

هدف از این تحقیق، بررسی نگرش دانشجویان ساکن در خوابگاه‌های دانشگاه تهران به ورزش همگانی بود که با استفاده از روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق، کلیه دانشجویان (7439 نفر) ساکن در مجتمع‌های خوابگاهی کوی دانشگاه تهران بودند که از میان آنها 370 نفر براساس جدول مورگان به صورت تصادفی – طبقه‌ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی این پرسشنامه را 10 نفر از استادان صاحب نظر مدیریت ورزشی تأیید کردند و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 82/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از شاخص‌های آمار توصیفی (جدول، نمودار و درصد فراوانی) استفاده شد. نتایج نشان داد که 1/73 درصد کل دانشجویان در فعالیت‌های ورزش همگانی مشارکت و 9/26 درصد نیز در هیچ‌گونه فعالیت ورزشی مشارکت نمی‌کنند. موانع و محدودیت‌های مشارکت دانشجویان به‌ترتیب مشغله زیاد، پرداختن به مسائل دیگر، تنبلی و بی‌حوصلگی بود. عوامل تشویق و ترغیب دانشجویان به‌ترتیب اولویت شامل تناسب اندام، کسب نشاط و لذت و حفظ تندرستی بود. 82 درصد دانشجویان در حد زیاد از عوامل مثبت ورزش همگانی بر جسم و روان آگاهی داشتند. 2/53 درصد آنها در حد متوسط و 7/32 درصد در حد زیاد از فعالیت‌های ورزش همگانی خوابگاه رضایت داشتند. 2/5 دانشجویان در اوقات فراغت به نسبت خیلی زیاد، 7/49 درصد در حد زیاد و 1/45 درصد در حد کم به فعالیت‌های ورزش همگانی می‌پرداختند.